Σ' ευχαριστώ....

Όλα ξεκίνησαν,ένα "βαρετό" βράδυ σερφάρωντας σε μια γνωστή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Στην αρχή,απέφυγα να συνομιλήσω μαζί σου αλλά η επιμονή σου με "κέρδισε" και σου μίλησα. Γνωριστήκαμε όμορφα,είχαμε μια όμορφη επικοινωνία με αστεία αλλά και πολύ μουσική. Έπρεπε όμως κάποια στιγμή να "κλείσουμε" η πιο όμορφη "καληνύχτα" είχε ήδη σταλεί και μαζί της ο αριθμός του κινητού σου και χωρίς δεύτερη σκέψη,ο δικός μου αριθμός. Έγινε μηχανικά! Δεν το συνειδητοποίησα! Όταν όμως το κατάλαβα ήταν ήδη αργά,η "διαδικτυακή" ζωή είχε "κλείσει" και σκεφτόμουν: "Γιατί,το έκανα;".
Ευτυχώς στην αρχή τουλάχιστον,ήταν όοοοοολα υπέροχα!!! Την επόμενη κιόλας ημέρα έλαβα το ομόρφοτερο μήνυμα που με ξύπνησε από τον μεσημεριανό μου ύπνο...Η επικοινωνία μας όλο και πιο συχνή,πρωί-μεσημέρι-απόγευμα-βράδυ! Μέχρι που όλα "γκρεμίστηκαν" όταν μου "αποκαλύψες" την ύπαρξη της σχέσης σου...Ήθελα να σταματήσουμε εκεί,ΕΣΥ όμως και η ΕΠΙΜΟΝΗ σου δεν με άφησαν!!! Μπορεί να ήταν και λάθος μου,γιατί ΕΠΡΕΠΕ να το σταματήσω εγώ η ίδια αλλά από την άλλη μεριά δεν ήθελα. Γιατί,άραγε;
Άρχισα και σκεφτόμουν σαν "εκείνες" που κατέκρινα! Εκείνες που θέλουν να "χωρίσουν" ένα ζευγάρι για να είναι με εκείνον που θέλουν,μήπως τελικά δεν είναι τόσο "κακές"; Μήπώς τελικά δικαίως προσπαθούν να είναι με εκείνον που επιθυμούν;;; Ποτέ,δεν θα μάθω.
Συνεχίζωντας,λοιπόν την επικοινωνία μας...Με τα ομορφότερα λόγια,την υπέροχη πλάκα και τα υπέροχα τραγούδια που μου αφιέρωνες: https://www.youtube.com/watch?v=96ZFt1kIuoU και https://www.youtube.com/watch?v=AwB7xThnZpM με έκανες όπως έλεγες να "χαλαρώσω τις άμυνες μου",ίσως όμως δεν έπρεπε. Έπρεπε να λειτουργήσω με τους "κανόνες του μυαλού" και όχι με τα "θέλω της καρδιάς"...Ειλικρινά,δεν αλλάζω ότι ζήσαμε! Ήταν στο "πρόγραμμα της ζωής" να το ζήσω και το έζησα. Λίγο ή πολύ,αυτό ήταν!
Δυστυχώς,έμαθα με τον χειρότερο τρόπο ότι είσαι παντρεμένος! Δεν πειράζει! Τουλάχιστον,σου χρωστάω ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ότι με έκανες να νοιώσω και να ζήσω. Με έκανες να πιστέψω στον εαυτό μου και κάθε φορά μου υπενθύμιζες τι αξίζω και γιατί το αξίζω....Μακάρι,όπως μου είπες να βρω εκείνον που μου αξίζει και τα "πιστεύω" σου για το υπόλοιπο της ζωής μου,να ισχύουν!
Ειλικρινά,δεν σου "κρατώ" κακία,αντιθέτως θα σε "κρατήσω" στο πιο μεγάλο μέρος της καρδιάς μου γι' αυτά τα υπέροχα πράγματα που μου έδωσες αλλά και για την αυτοπεποίθηση που μου "χάρισες".
Να είσαι καλά και ευτυχισμένος με την γυναίκα σου και με το καλό το παιδάκι σας.
Φιλιά!

ΥΓ: Γνωρίζεις,τον "σωστό" άνθρωπο τη "λάθος" στιγμή και παλεύεις ανάμεσα στα "πρέπει" και στα "θέλω"